Марыя Барыла, 17 год, валанцёр у інтэграцыйнай святліцы для дзяцей пры парафіяльным Карытас у Глыбокім.
“Біблія вучыць нас, каб мы любілі бліжняга свайго, як самога сябе. Гэта азначае, што трэба рабіць добрыя справы для іншых, быць міласэрным, дапамагаць, часам ахвяраваць сябе, свой час або сілы. І калі чалавек ахвяруе штосьці дзеля іншага, - значыць, ён любіць.
Для мяне быць валанцёрам – гэта дапамагаць. І дапамагаць бескарысліва. Мне падабаецца праводзіць час з дзецьмі, вучыць іх чамусьці. А часам і яны могуць мяне чамусьці навучыць, таму што дзеці заўжды вельмі добразычлівыя, шчырыя і чыстыя душой. Яны бачаць свет зусім не так, як бачаць яго дарослыя. Дзеці здзіўляюцца шматлікім звычайным для нас рэчам. І я думаю, што дарослым трэба паводзіць сябе такім жа чынам, бо мы часта забываем, што ўвесь наш цудоўны свет стварыў Бог. Я вельмі рада, што магу быць валанцёрам і вучыцца ў дзяцей дапамогі і любові да бліжніх”.
Последнее из блога
Любовь — это встречать в аэропорту
Я летела с одной милой женщиной и ее братом из Варшавы в Москву. Мы в самолете познакомились. А когда приземлились, они меня спросили: «Тебя кто-то встречает?» Я вспомнила наставления мужа: «Когда прилетишь — бери такси, не торгуйся» и покачала головой: «Нет, никто». Тогда эти добродушные люди посадили меня в свой автомобиль, но предупредили, что скоро им придет пора сворачивать на кольцевую, а мне нужно двигаться по Ленинградке дальше.
